[--]

Jyutping faan2 pei4 hei3
Pinyin fàn pí qi

Definitions (Wiktionary)
  1. verb, colloquial
    to get angry; to lose one's temper
    (syn.) 使性子, 烧色, 起花光, 有氣, 盛怒, 挂气, 上火, 苦气, 急眼, 恼火, 有气, 发飙, 使癖, 發性地, 鬧脾氣, 癀發, 发脾气, 怒, 闹脾气, 使性地, 忿懥, 動怒, 發老脾, 惱怒, 發呴, 受气, 發癀, 惱火, 燒色, 掛氣, 耍脾氣, 发呴, 冒烟, 大怒, 爆气, 受氣, 發臉, 冒煙, 生氣, 使气, 火癀, 發脾氣, 𡳞火, 火大, 使颈, 恼怒, 发脸, 耍態度, 发火, 急, 戳火, 耍脾气, 見氣, 奭, 威怒, 氣惱, 使頸, 發飆, 惹气, 起性地, 弄性子, 起火, 惹氣, 震怒, 起性, 使氣, 发癀, 发性地, 动怒, 尥蹶子, 见气, 生气, 发脾四, 爆氣, 气恼, 发老脾, 發脾四, 癀发, 發火, 耍态度, 苦氣
Examples (Wiktionary)
  1. Mandarin
    犯脾气
    犯脾氣
    fàn pí qì
    • to get angry; to lose one's temper